G
GRAFÝKER
Guest
savurduğum umutlarım vardı gökyüzüne
her biri aşkla emekle güneşe karşı büyüdü
ilmek ilmek dolandı tüm yüreğime,bir adım,bir kalp atışı sanki
sevgiye dair ne varsa,adanmıştı,söylenmişti......
susuşlar gözlerin incilere bürünmesi gibi,
ışıldıyordu yüzünde aşkın.
artık savurdu göklere,tüm umutlarını,
bir gül yaprağı gibi kopardı yüreğinden
solmuştu umudundan besleyen aşk yoktu.
yok olmuştu bitişleri sahneledi güller,
öylece soldular kurudu birgün büktü öylece boynunu.
artık kalmayacaktı,kalmaması gerekti oyalıyordu belki
kalbi kendini.
yeniden denemek isteyecekti;ama olmuyordu olmuyordu.
o umutlar gökte her gece ışıldıyordu,
tıpkı susuşun göz yaşları gibi ve yine inci gibi düşerdi gözlerden
artık orada kalmalıydı.
bir gece yeniden görmek için umutlarını
geceye karşı umutlarda saklı şimdi
aşkı
geceye karşı yaşıyor kimsesiz kalan aşk
çaresizce öylece bekliyor gece güneşi göremeyecek
bunu bile bile
hala umutlarını görmek istiyor
geceye karşı ........
............geceye karşı umutlar........
