Lokomatifin ardındaki çaresiz vagon

[istigfar]

böyle iyi be kardaşım sen götür arabayı,
sen başlat sen bitir bu davayı
lokomatifin ardındaki vagonlardan biriyim ben,
nereye gideceğini bilemeyen

uçuruma kadar mı gidiyorsun ardındayım
nereye gittiğimin farkındayım,
ellerimi bağlamışlar, yollarımı bağlamışlar,
bir yanımı koparmışlar tökezliyorum.

bana beni dinlemek bile yasak bilirsin,
anlatsam dertlerimi tükenirsin,
en iyisi sür arabayı ömür tükensin.
belki sen keyfe kedersin,
belki ardındakinden habersizsin.

varlığın güven yokluğun ızdırap
önümdeyken bile korkuyorum değilim rahat
ne varlık ne yokluk vermiyor tad
sıkıştı yüreciğim sanki arasat..

nedir içimdeki ruhumu kemiren
gülemiyor yüzüm ,sebebi sen......
anlamı olmalı bunların, vefa, güven,
çıkmaza sürüklememeli ardından, giden...

istigfar..

bu şiiri şimdi yazdım karalaması yok bir yerde
hatalar insana mahsustur ,duyrulur yorum yazan ellerinize

 

[Edeb]

Ynt: Lokomatifin ardındaki çaresiz vagon

hatasız kul olmaz ama hatasız şiirler olur ve bu öyle bir şiir.

yüreğinize bereket.