Bakara / 182. Ayet
فَمَنْ خَافَ مِنْ مُوصٍ جَنَفًا اَوْ اِثْمًا فَاَصْلَحَ بَيْنَهُمْ فَلَٓا اِثْمَ عَلَيْهِۜ اِنَّ اللّٰهَ غَفُورٌ رَح۪يمٌ۟

Kim de vasiyet edenin haksýzlýða meylinden veya günaha düþmesinden haklý bir endiþe duyar da, mirasçýlar arasýnda bir uzlaþma saðlamak üzere vasiyette deðiþikliðe giderse, bu takdirde ona bir günah yoktur. Doðrusu Allah, çok baðýþlayýcýdýr, engin merhamet sahibidir.

Büyümedin diyordun..düştüm büyüdüm Anne…

Başlatan KaLemin_Gözyasi, Kasım 10, 2008, 08:55:04 ÖS

KaLemin_Gözyasi

Ziyaretçi

Ne çabuk Büyüdüm Anne?

Oysa Daha Dün çocukdum..
Ne çabuk da Büyüdüm Anne? Hatırlarmısın daha dün yerlerde sürünürdüm.. Senin Eteğinden tutup ordan oraya sürünürdü küçük kızın..bedenim..
Oysa şimdi Yüreğim Sürgünlerde Anne..
Büyümedin diyordun ..koştum büyüdüm ..düştüm büyüdüm Anne…Büyüdü küçük Kızın ..
Al beni g ö t ü r Buralardan ne olur ür ANNEM...

Dizime Bakıyorum...Hani 5 yaşındaydım... Ve daha çocukluğumun Başındaydım.. Dedemlerdeydik... Bebeklerimin Elbisesini yıkayıpta bahceye çıkmıştım...
çamaşır ipine asıcaktım ki boyum yetişmiyordu.. durdum ve düşündüm biraz..ve köşede duran bir sandalye vardı..Normalde benim bildiğim sandalyeler dört ayak üzerinde durur ama bu üç ayak üzerindeydi.. Belkide bir ayağı kırılmıştı.. Kimler kırmıştı ki ayagını...?
ya birde acıyorsa...?
ve ben bebeklerimin elbiselerini asmak için elimi attım sandalyeye ve  getirdim çamaşır ipinin altına.. Küçük elimde küçük elbiseler..küçük ayaklarım ile çıktım sandalyenin üzerine.. ve ipe uzanmaya çalıştım..derken..o an düşü verdim..Anne..beton taşın üzerinde kalmışım..
ANNEEE“ diye ağlayan kelimelerim çıkıyordu Boğazımdan..ve Burnum kanıyordu..Annem Sen Beni Arıyordun..Nerden geliyor bu ses diye Ismimi çağırıyordun..
-ben Burdayım Anne..
ve dizim acıyor..ve etrafımda birden bütün ev halkı..Sen Annem,Dedem,AnneAnnemTeyzelerim ve Dayım.. Sanki Canımdan Can gidiyordu Anne..Hepinizi birden başımda gördüğümde ölüyorum sanmıştım..Oysa O yaştaki çocuk ne bilir ölümü ..
henüz 5 yaşındasın..
ve çocuklugun tadındasın..
ve
sonra Arabaya attılar beni hemen.. ve hastane yolunu tuttuk.. Ne var ne yok Geride kalanları unuttuk.. O an Acıyı yutkuna yutkuna yuttuk...ve
Geldik.. Hastane kapısından içeri aldılar bizi.. bir koşuşturma vardı..Doktor odaya aldı...
korkma Sakın Annem birşeyim yok,bekle beni burda diyordu “sanki gözlerim... o an lal olmuştu çocuklugumdaki sözlerim..Ve Doktor size ne dedi bilmiyorum...Ama..Sanki gözlerinden şunu okudum Anne..
Sadece ömür boyu  bir iz birakıcak Bu Gün“dermiş gibi veda etti bize..
ve eve göndermişti..Evdeki her birinin yüzünde bir merak,bir hüzün,bir üzüntü vardı.
Karma Karışık olmuş yüzleri..ve bekliyorlardı..Ve beni bir bekleyen daha vardı..
Teyzem“ Anne..Benden 4 yaş büyük olan Teyzem..
çocukluk Arkadaşım Teyzem..Onun yüzünde daha çok okudum üzüntüyü pışmanlığı sanki..ve biz ozamanlar küsmüştük bir birimize..konuşmuyorduk..


Biliyormusun Anne..?
Ben Bebegimin Elbiselerini asmadan önce ona sormuştum..bana küs olduğundan bebeklerimin elbiselerini asmamıştı..ama onun yerine bana suratını asmıştı..
bende kendim yaparım diye.. çıkınca kırık sandalyeye olan olmuştu..ve iz bırakılmıştı..
ve o günden bu güne kala kalmıştı..

Ah çocukluğum...
ve şimdi bir çocukluğumdan kalan izlere bakıyorum.. birde yüreğime..Yüreğime baktıkca tek bir iz degil bir çok iz görüyorum..Acıyor Anne..Acıdıkca acıyor..Dinmiyor Acısı...neden bitmez Annem bu yüreğimin sancısı? şimdide Hastaneye gidelim mi Annem..?
Doktor Amca dermi „acısı gecer ama iz bırakır  bu gün diye..“?
dermi Annem..?
"Dizimdeki Acımı ACI sanırdım.."
Oysa şimdi Yüreğim acıyor ..Cümlemdeki kelimelerin Her Harfi Ağlıyor..
Kalem Yazıyor çiziyor..ve ben Ağlıyor..Kalemimin Gözyaşları oluyorum Anne

Al g ö t ü r Beni ..

              g ö t ü r Annem...

                             çocukluğuma g ö t ü r...
                                                                         
                                      Düşünüyorum...

                                              ve Üşüyorum....
         
                                                                                Rüzgar bu şehirde estikce ben Üşüyorum...
                                                                               
                                                                                              g ö t ü r Beni Bu şehirden Anne...
   

Kalemin Gözyaşı 10-11-2008 çocukluğumun (aklıma) düştüğü bir an..

busra_72

Ziyaretçi
Yüreğine,ellerine,kalemine sağlık abla :) Muhteşem bir yazı olduğu kadar sürükleyici ve heyecanlıydı..Çok beğendim. :)Tebrik ederim..

eserali

Ziyaretçi
S.A ELİNE SAÐLIK KARDEÞİM

rusenim

Ziyaretçi



Çocuktum...
Hep kardan adamlar süslerdi düşlerimi
Büyüdüm...
Hep kandan adamlar oydular yüreğimi

Çocuktum...
Hep ölümsüz aşkları okurdum masallarda
Büyüdüm...
Ne aşklar satıldı o körkütük masalarda

Çocuktum...
Þerefti itibardı bütün kapıları açan anahtar
Büyüdüm...
Hiçbir güç tanımadım para kadar

Çocuktum...
Saçlarından yakalardım ümitleri
Büyüdüm...
Ezberledim bütün ihanetleri

Çocuktum...
Yaşam bir yağmur gibi düşerdi avuçlarıma
Büyüdüm...
Þimdi hep çocukluğum geliyor aklıma

Sakın sen büyüme çocuk.

( AHMET SELÇUK İLKAN )

Bu da benden olsun inşallah yanlış anlamazsın kalemin gözyaşı

mest oldum okurken cok duygulandım yüreğini yansıtmışsın ey can allah acıtmasın yüreklerimizi... amin

KaLemin_Gözyasi

Ziyaretçi
Sevgili büşra´a rusenim ve eserali Kardeşlerim...
teşekkür ediyorum bu güzel yorumlariniz için...
okuyan gözlerinize..yazan ellerinize ve his eden yüreğinize sağlık diliyorum...
Ve Rabbime emanet ediyorum..

Vesselam...

istigfar

Ziyaretçi
kalem'in -gözyaşı ....büyüdük büyümesine de  ,kainattaki gizemli nakışlara baktıkça ,büyük sanatkarı arzular olduk.

.oyuncaklarımız vardı  ...eskitip yıprattığımızda vitrinde gördüğümüz parıltılı bebekler süsledi düşlerimizi...

yenisini bulduk ,bir yenisini özledik

...o bebekler yok şimdi... kucağımız gibi kalbimizinde boş kalıvermesinedir feryadımız...

..bize verilen en değerli varımız kalbimiz.
..ve onu ancak aşkla mutmain edebiliriz...
yoksa her  yeni eskir,her güzel çirkinleşir, her yaşayan  ölür...aşk varya aşk..

aşk varya aşk..

.zerresini bile yakaladığımızda ,,,en büyük varım diyerek büyük heyecanlar duyduğumuz,kainatın mayası aşk...

.aşka olsun daim yolculuğumuz....
beden eskir yaşlanırda ,,,aşkı barındıran kalbin heyecanı gençliğin doruğundadır...

gel gel yanalım
ateşi aşka
şule verelim ateşi aşka

varın erenler
hakka gidenler
yandım erenler
ateşi aşka

şiirin aldı götürdü beni..yüreğine sağlık güzel kardeşim...

KaLemin_Gözyasi

Ziyaretçi
ey benim Gülnazim...yüreğine sağlık Nazli Gülüm...
ne kadar tesekkür etsem azdir..
Bu nedir Can?
iste bu dur CAN...

aşk varya aşk..

can rüba

Ziyaretçi
Yüreğine sağlık kardeşim.
Çok sevdiğim bir sözü hatırlattı bu metin bana.
"Keşke hep çocuk kalsaydım dizimdeki yarayı en büyük acı sansaydım."

SMF 2.1.3 © 2022, Simple Machines, TinyPortal 2.2.2 © 2005-2022
Sayfa 0.130 saniyede 25 sorgu ile oluşturuldu.
Lithium theme by Bloc © 2017